اانرژی خورشیدی در مقایسه با سایر منابع انرژی یکی از مهم‌ترین، قابل‌دسترس‌ترین و پاک‌ترین منابع انرژی کره‌ زمین است که بهره‌برداری درست و بهینه از آن موجب پیشرفت‌های چشمگیر در بخش‌ انرژی می‌گردد. این انرژی به ‌‌‌عنوان یک منبع مفید و نامحدود که فاقد خطرات و اثرات نامطلوب زیست‌محیطی است، می‌تواند جایگزین مناسبی برای سوخت‌های فسیلی و همچنین فرصتی مناسب در مناطقی با اقلیم گرم و خشک از جمله بخش‌های وسیعی از ایران برای رشد و توسعه اقتصادی باشد. هدف از این پژوهش پتانسیل سنجی کشور ایران به لحاظ اقلیمی و زیرساختی جهت یافتن مناطق مستعد برای احداث نیروگاه خورشیدی فتوولتائیک است. به این منظور ابتدا به بررسی همه‌جانبه عوامل مؤثر بر انرژی خورشیدی، ازجمله متغیرهای اقلیمی (شدت تابش و میانگین دمای سالیانه)، مکانی (فاصله از خطوط انتقال نیرو و راه‌های دسترسی، فاصله از شهر‌ها و فاصله از گسل‌ها)، محیطی (ارتفاع، شیب، جهت شیب و کاربری اراضی) و هواشناسی (رطوبت، روز‌های ابری، روزهای غبارآلود، سرعت باد) پرداخته‌شده و سپس با توجه به ماهیت مکانی متغیرهای مؤثر در مکان‌یابی نیروگاه خورشیدی فتوولتائیک و با تلفیق آن‌ها به وسیله‌ روش فازی در محیط سیستم اطلاعات مکانی، مناطق مستعد در سطح کشور شناسایی و در چهار سطح نامناسب (65%)، خوب (23%)، عالی (11%) و ممتاز (1%) برحسب بیشترین امتیاز برهم‌نهی فازی طبقه‌بندی می‌شود. در این رتبه‌بندی استان‌های کرمان، خراسان جنوبی، فارس، یزد، هرمزگان و سیستان و بلوچستان به ترتیب مناسب‌ترین مناطق شناخته شدند. در مجموع مساحتی بالغ بر 557.000 کیلومترمربع از خاک ایران دارای پتانسیل بالا جهت احداث نیروگاه خورشیدی فتوولتائیک است.