گسترش سریع و بیبرنامه کاربریهای شهری اغلب مخاطرهآمیز و نگران-کننده است. با توجه به گریزناپذیری توسعه شهری، برنامهریزان مسائل شهری همواره به دنبال راه حلهایی هستند که مناطق بهینه را برای گسترش کاربریهای شهری تعیین نمایند. نظر به ماهیت مکانی مسأله، سیستمهای اطلاعات مکانی (GIS)، در گستره وسیعی از مسائل مکانیابی به کار گرفته شدهاند. با این وجود به سبب ابعاد گسترده و ماهیت پیچیده مسأله، آنالیزهای پایه GIS نظیر همپوشانی به تنهایی قادر به در نظر گرفتن تمامی جوانب امر نیستند. به همین دلیل، معمولاً GIS به عنوان یک بستر مناسب، موجبات پیادهسازی روشهای مختلف را فراهم میآورد. همه روشهای مطرح شده در این وادی به دنبال یافتن راه حلی بهینه با در نظر گرفتن قیود مختلف و متنوع هستند. به هر حال با در نظر گرفتن تمامی مفروضات و قیود احتمالی، ممکن است پاسخ بهینه از نظر اجرایی مطلوب نباشد. لذا منطقی است که چندین راه حل بهینه یا عمدتاً بهینه پیشنهاد شود. در این پژوهش از روش مدلسازی ایجاد گزینهها (MGA) برای یافتن مناطق بهینه توسعه کاربریهای شهری در اطراف شهر قزوین در محدودهای به وسعت 1620 کیلومتر مربع استفاده شده است. ویژگی روش مورد استفاده این است که با گنجاندن قیدی به نام DBDC، پیوستگی و تراکم مناطق مطلوب برای توسعه لحاظ شده، از توسعههای پراکنده و جداگانه که عملاً از کیفیت لازم برخوردار نیستند جلوگیری میشود. با استفاده از این روش که مبتنی بر برنامهریزی خطی از نوع برنامهریزی عدد صحیح است، چندین گزینه مطلوب شناسایی و سپس با بررسی و پالایش گزینههای تولید شده، سه گزینه مناسب پیشنهاد شدهاند. نتایج این تحقیق علاوه بر اینکه طرحی از مناطق مطلوب را برای توسعه آتی فرا روی دستاندکاران امر قرار میدهد، دست آنان را برای انتخاب یکی از گزینهها با توجه به شرایط اجرایی و جوانب کار باز میگذارد.
F. Hosseinali, A. A. Alesheikh, F. Nourian. Determining the proper sites for urban land-use development in Qazvin using MGA method. JGST 2013; 3 (2) :101-115 URL: http://jgst.issgeac.ir/article-1-33-fa.html
حسینعلی فرهاد، آل شیخ علیاصغر، نوریان فرشاد. شناسایی گزینههای مناسب توسعه آتی کاربری اراضی شهری در قزوین به روش مدلسازی ایجاد گزینهها. علوم و فنون نقشه برداری. 1392; 3 (2) :101-115