با توجه به اینکه کشور ایران در منطقه‌ای قرار گرفته است که از نظر انرژی بادی پتانسیل فراوانی دارد، در سال‌های اخیر توجه فراوانی به تاسیس نیروگاه‌های بادی شده است. با این وجود انتخاب غیر کارشناسانه محل تاسیس نیروگاه بادی می‌تواند از یک طرف پیامدهای مخربی برای محیط زیست به همراه داشته باشد و از طرف دیگر منجر به هزینه‌های فراوانی برای دسترسی و انتقال انرژی به محل مصرف شود. هدف اصلی این تحقیق ارائه یک مدل تحلیل چندمعیاره مکانی برای ارزیابی درجه تناسب اراضی برای تاسیس نیروگاه بادی می‌باشد. در این تحقیق از انتگرال فازی ساجنو که قادر است انواع مختلف تعامل بین معیارها را مدلسازی کند استفاده شده است. به علاوه، از برخی از پارامترهای نظریه بازی‌ها از قبیل شاخص تعامل بین معیارها، شاخص قدرت هر معیار (شاخص شیپلی) و درجه خوش‌بینی برای شفاف‌سازی مدل ریاضی و قابل لمس کردن ترجیحات کارشناسان استفاده شده است. در این تحقیق با توجه به دسترسی محدود به داده‌های به‌هنگام تنها هشت لایه اطلاعاتی مربوط به معیارهای زیست‌محیطی، اقلیمی، اجتماعی-اقتصادی و زمین‌شناختی به مدل وارد شده است. نتایج پیاده‌سازی برای استان همدان نشان می‌دهد تنها حدود 10% از اراضی این استان بیشتر از 75% مناسب تاسیس نیروگاه بادی هستند که عمدتا در مناطق مرکزی و شمالی این استان واقع شده‌اند. در پایان به‌منظور اعتبارسنجی مدل ارائه شده، داده‌های مدل با داده‌های روش‌های AHP و OWA مقایسه شده است که به ترتیب 89% و 83% همبستگی بین نتایج موجود است.