شیوع بیماری­های همه­گیر در جامعه، ذاتاً یک فرایند زمانی و مکانی است. مدل­سازی گسترش و انتقال ناگهانی این بیماری­ها نیازمند درک بهتری از رفتار­های پویای آن­ها است تا بتوان با اتخاذ صحیح رفتار­های پیشگیرانه برای جلوگیری از عواقب شدید بیماری اقدام نمود. مدل­سازی عامل­مبنا (ABM)، یکی از فناوری­های نوین برای بررسی انتشار همه­گیری بیماری­ها است. شبیه­سازی عامل­مبنا با استفاده از مدل همه­گیر و بهبود یافته SEIR، فرصتی را برای مطالعه تأثیر تعاملات در سطوح فردی که شامل ارتباطات اجتماعی یا تصادفی بین افراد می­شود، فراهم می­کند. با توجه به اینکه در پژوهش­های پیشین ارتباط بین مؤلفه­های تأثیر­گذار بر شیوع بیماری و نحوه گسترش آن، به صورت جامع ارائه نشده­اند، این پژوهش بر ارائه یک چارچوب عامل­مبنای مکانی برای شبیه­سازی گسترش بیماری هدف­گذاری شد. با توجه به شیوع ناگهانی و سریع بیماری آنفلوآنزای فصلی، از مؤلفه­های این بیماری برای شبیه­سازی استفاده شد. در این کار برای بررسی تأثیر واحد­های مکانی و عوامل مؤثر بر شیوع بیماری آنفلوآنزای فصلی، شبیه­سازی با انجام پنج سناریوی مختلف، اجرا و سپس تحلیل شد. این سناریو­ها به صورت تأثیرات اندازه جمعیت، دوره نهفتگی بیماری، دوره بیماری، نرخ آلودگی و مکان­های آلوده بر گسترش این بیماری انجام شد. نتایج نشان داد که خروجی همه­گیری، از منحنی مرسوم همه­گیری پیروی کرده است که منجر به شناخت بهتر عوامل مؤثر در شیوع این بیماری می­شود و همچنین با نتایج مطالعات انجام­شده در این زمینه نیز هم­خوانی داشت. به عنوان مثال، نتایج بررسی سناریوی تأثیر واحد­های مکانی بر شیوع بیماری، نشان داد که در نظر گرفتن تأثیر مکان­های آلوده در گسترش بیماری، باعث افزایش قابل توجه  آلودگی افراد در محیط می­شود. بنابراین در نظر گرفتن پویایی تعاملات بین عامل­ها و محیط، باعث کشف گسترش بیماری در مدل می‍شود. سرانجام، این مدل می­­تواند در جهت آگاه­سازی و آموزش مردم درباره گسترش بیماری آنفلوآنزای فصلی مورد استفاده قرار بگیرد و همچنین به محققان همه­گیر­شناسی این امکان را می­دهد تا رفتار سیستم­ها را تحت شرایط متفاوت ارزیابی کنند.