امروزه با توجه به گسترش استفاده از نقشه‏ ها و سیستم ‏های اطلاعات مکانی در سازمان ‏های مختلف، روش جمع‌آوری لایه‌های مختلف داده برای تهیه اطلاعات مکانی مورد نیاز، از اهمیت بالایی برخوردار است. از طرفی موازی کاری در تهیه اطلاعات مکانی و ذخیره‌سازی آن در منابع پراکنده در بیشتر موارد موجب صرف هزینه‌های سنگینی می‌شود. این امر موجب طرح زیرساخت مکانی و به دنبال آن مراکز هماهنگی داده برای ارتباط بین ارائه‌دهنده و درخواست‌کننده شده است، گرچه برای محاسبات توزیع‌شده و ایجاد مراکز هماهنگی داده تاکنون روش‌های مختلفی ارائه‌شده، ولی با این وجود روش‌های موجود با مشکلاتی در شبکه ارتباطی هنگام افزایش حجم درخواست‌ها و اطلاعات روبرو می‌شوند. در این پژوهش از عامل سیار که توانایی حرکت و تصمیم گیری در شبکه را بصورت خودمختار داشته جهت ایجاد مراکز هماهنگی داده برای رسیدن به نقشه و اطلاعات مکانی مورد نیاز موجود در پایگاه‌های داده سازمان‌های مرتبط و جلوگیری از صرف هزینه‌های زیاد تهیه نقشه و موازی کاری استفاده شده است. بر این اساس مراکز هماهنگی داده از خصوصیات عامل‌های سیار از قبیل کاهش بار شبکه، مقاومت و پایداری و توانایی کار در روی محیط‌های ناهمگون برخوردار می‌شوند. نمونه عملی پیاده شده برای یک مرکز هماهنگی SDI، موید توانایی‌های یادشده بوده است.