امروزه، روش­های تصمیم­گیری چند معیاره مبتنی بر سامانه­های اطلاعات جغرافیایی(GIS)، به ­عنوان بستری که ابزار و توابع مکانی را با تحلیل­های چند معیاره ادغام می­کنند، نقش مهمی را در تصمیم­گیری­های مکانی مشارکتی ایفا می­کند. در گذشته تحقیقات گسترده­ای در زمینه سامانه­های تصمیم­گیری مکانی مشارکتی انجام گرفته است. در این تحقیقات، تصمیم­گیریهای مکانی با ارائه گزینه­های مکانی ثابت به تصمیم گیران انجام گرفته بود و کاربران صرفا محدود به ارزیابی در بین همان تعداد گزینه­ها بودند در حالیکه این تحقیق، تعیین و ترسیم گزینه­های مکانی را (بدون اعمال هیچ­گونه محدودیتی) و در طی مراحل تصمیم­گیری مکانی (نه از قبل) به شخص تصمیم گیرنده واگذار نموده است.  با این هدف، اقدام به طراحی و توسعه سامانه­ای کاربر محور شده که به تصمیم­گیرنده این امکان داده می­شود که با تعیین و ترسیم آزادانه گزینه­های مکانی، اولویت­ها، علایق، دانش و... خود را در فرایند تصمیم­گیری مکانی وارد نماید. این امکان به شکل فرایندی دو مرحله­­ای، محقق می­گردد؛ بطوریکه ابتدا تصمیم­گیرنده وزن­دهی به معیارها (توسط فرایند تحلیل سلسله مراتبی) را انجام میدهد و سپس گزینه­ها را ترسیم و مشخص کرده و نهایتا آنها را رتبه بندی می­کند. در مرحله دوم، نقشه­های راه حل فردی، در یک فرایند ادغام نظرات گروهی (فازی اکثریت) با هم ترکیب و یک مجموعه جواب نهایی بدست می­آید. در این راستا، تصمیم­گیری مکانی مشارکتی برای انتخاب بهترین مکان جهت احداث سرویس­های بهداشتی دائمی در سطح منطقه 1 شهر مشهد توسط گروه تصمیم­گیران انجام شد. به عنوان نتیجه می­توان گفت رویکرد پیشنهادی این سامانه، با ایجاد راه حلی منعطف، پتانسیل بالایی را برای افزایش کارایی تصمیم­گیری­های مکانی مشارکتی و افزایش نقش کاربر در فرایند تصمیم فراهم می­آورد، به گونه­ای که این امر منجر به تصمیمات همه جانبه و دموکراتانه می­شود.