سکونتگاههای غیررسمی غالباً به دلیل رشد بی رویه و بدون برنامه ریزی از وضعیت کالبدی مناسبی برخوردار نمی باشند. شبیه‌سازی رشد سکونتگاه‌های غیررسمی می تواند منجر به درک بهتر پیچیدگی فرایند و نحوه شکل گیری مکانی آن شود. مدلهای عامل مبنا دارای توانایی ذاتی مدلسازی رفتار و اثرات متقابل عاملها بر یکدیگر می­باشند و یک چارچوب ایده آل را برای مطالعه فرایند رشد سکونتگاههای غیررسمی فراهم می­سازند. فشردگی قطعات در این گونه بافت‌ها زیاد است و جهت شکل گیری قطعات نیز نامشخص و بر اساس جهت معابر متغیر می‌باشد، لذا انتخاب واحد مکانی مناسب در این مسئله به عنوان یک چالش جدی فراروی تحلیلگران قرار دارد. در این تحقیق ابتدا برای شبیه سازی رشد محلی سکونتگاههای غیررسمی، مدلی عامل مبنا توسعه داده شده است و سپس حساسیت خروجی مدل توسعه داده شده نسبت به شکل و اندازه قطعات زمین مورد بررسی دقیقتر قرار گرفته است. در این تحقیق، قطعات تفکیکی زمین در 20 سناریوی مختلف با اشکال متداول مربع و مستطیل در مساحتهای متنوع و همچنین به صورت شبکه ای منظم از سلولها در دو اندازه مختلف تولید شدند و تأثیر واحد مکانی مبنا در این مسئله مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. مجموعه سناریوهای مذکور برای یکی از سکونتگاه­های غیررسمی شهر کاشان پیاده سازی شدند. ارزیابی نتایج نشان داد که دقت کلی نتایج اجرای مدل با قطعات زمین مستطیل با مساحت 50 تا 150 مترمربع نسبت به واحد مکانی مربع بهبود نسبی پیدا کرده است و دقت کلی مدلهای شبه رستری نیز نسبت به حالت برداری کاهش معناداری پیدا کرده است.