تعیین بردارهای جابجایی ناشی از لغزش زمین، مرحله مقدماتی و اساسی در تهیه نقشه­های ریسک­پذیری رانش را تشکیل میدهد. هدف از این مقاله، اعتبار سنجی روشی مبتنی بر تبدیل قطاعی (localized) در تعیین بردارهای جابجایی دو بعدی در مناطق متأثر از رانش زمین است. برای این منظور، از تصاویر دید عقبنگر IRS P5 در دو اپوک زمانی با فاصله زمانی یکسال در منطقه­ای در استان اردبیل، استفاده شده است. هدف اصلی این مقاله، استفاده از مشاهدات زمینی موجود در منطقه تحت رانش به منظور تحلیل و ارزیابی دقیقتر صحت مقادیر محاسبه شده در میزان جابجایی منطقه زمین رانش با روش قطاعی می­باشد. روش تبدیل قطاعی می­تواند در مستند سازی و تهیه نقشه­های متوسط مقیاس در سطح کشور برای مناطقی که دارای مقادیر قابل توجه رانش هستند و نیز پایش مستمر این مناطق استفاده شود و با توجه به اینکه مناطق تحت رانش معمولا قطاع کوچکی از کل تصویر ماهواره­ای را تشکیل میدهند، روش قطاعی، همانطور که در این تحقیق نشان داده شده است، میتواند کارآیی قابل قبولی داشته باشد. به منظور نشان دادن کارآیی و دقت این روش جهت مستندسازی و پایش رانش زمین، از اندازه­گیری­های زمینی انجام شده بوسیله GPS توسط شرکت مهندسین مشاور ایستاسنج دقیق، جهت تحلیل کلی روش قطاعی، استفاده شد. جهت انجام این مقایسه، نقاطی که در خارج منطقه زمین رانش دارای مشاهدات زمینی بودند، در تصاویر ماهواره­ای شناسایی گردیدند و با تصحیح خطای شیفت ضرائب RPC به کمک این نقاط، هم­مرجع سازی مکانی بین نقاط اندازه­گیری شده در تصویر و مشاهدات زمینی صورت گرفت. به علت عدم همزمانی مشاهدات زمینی و زمان­های تصویربردای ماهواره­ای، هم­مرجع سازی زمانی برای این نقاط نیز ضروری بود. هم­مرجع سازی زمانی با یک انترپوله خطی انجام شد. نحوه مقایسه بردارهای جابجایی استخراج شده از تصاویر و مشاهدات زمینی و دقت نهایی بدست آمده در بردارهای جابجایی، در این مقاله گزارش شده است.