هدف از مسیریابی چند حالته‌ی چند معیاره، فراهم نمودن مسیری بهینه بین مبدا و مقصد با در نظر گرفتن معیارهای مورد نظر کاربر می‌باشد، که این مسیر ممکن است ترکیبی از حالت‌های حمل‌ و نقلی عمومی و خصوصی باشد. در تحقیقات پیشین، با ایجاد یک ترکیب خطی از معیارها، از استراتژی‌های تصمیم‌گیری با میزان مصالحه بالا برای محاسبه‌ی میزان سازگاری مسیرها استفاده شده است و سایر استراتژی‌های تصمیم‌گیری نادیده گرفته شده‌اند. یک استراتژی تصمیم‌گیری مشخص می نماید که آیا کاربر اصرار دارد تمامی ترجیحاتش در انتخاب یک مسیر برآورده شوند یا برآورده شدن بخشی از معیارها او را راضی می نماید. در این تحقیق، از ترکیب روش‌ وزن‌د‌هی fuzzy AHP و ترکیب کمیت‌سنج‌های مفهومی با عملگرهای OWA برای وزن‌دهی معیارها و محاسبه‌ی میزان سازگاری یال‌ها استفاده شده‌ است. ویژگی مهم این روش، قابلیت پشتیبانی از استراتژی‌های تصمیم‌گیری مختلف می‌باشد. در این روش، ابتدا کاربر با استفاده از روش fuzzy AHP به وزن‌دهی معیارها می‌پردازد. سپس با در نظر گرفتن استراتژی تصمیم‌گیری اتخاذ شده توسط کاربر، به محاسبه میزان سازگاری هر یال پرداخته می‌شود. این روش همچنین قابلیت ارائه‌ی پایدار ترین مسیر، تحت استراتژی‌های مختلف را نیز دارد. در این تحقیق، حالت‌های مختلف حمل و نقلی شامل مترو، اتوبوس، اتوبوس تندرو ، تاکسی و پیاده‌روی برای مسافرت بین نقاط در نظر گرفته شده‌اند. همچنین، طول، زمان، هزینه، و میزان سختی کاربر به عنوان معیارهای مورد اهمیت کاربر در نظر گرفته شده‌اند. روش ارائه شده در این تحقیق، بر روی بخشی از شبکه‌ی حمل و نقل عمومی مرکز شهر تهران پیاده گشت و نتایج حاکی از آن بود که به طور میانگین، 66/80% کاربران با استراتژی‌های تصمیم‌گیری مختلف، مسیر پیشنهادی را بهترین مسیر بین بین نقاط مبدا و مقصد دانسته‌اند.