با گسترش ویروس کرونا و تبدیل آن به یک همه‌گیری، به توصیه سازمان بهداشت جهانی قرنطینه و ایجاد محدودیتهای اجتماعی یک راه اساسی برای کنترل بیماری است. علیرغم کارایی مناسب، اجرا و مدیریت این روشها پرهزینه بوده و بهشکل عمومی و برای طولانی‌مدت قابل‌اجرا نمیباشند. سیستمهای ردیابی تماس میتوانند به‌عنوان جایگزینی برای قرنطینه عمومی استفاده شوند. دوربینهای هوشمند به دلیل گستردگی خود، ساختار مناسبی برای ایجاد یک سیستم هوشمند ردیابی تماس هستند. طراحی و اجرای سیستم مذکور چالشهایی دارد. ساختار مدل تشخیص شیء کارا، مجموعهداده کافی و نحوه موقعیت‌یابی و ردیابی افراد چالشهایی هستند که در این مقاله با بررسی انواع سیستمهای ردیابی تماس موجود و ارزیابی نتایج آنها، بررسی شدهاند.
