هدف از این مقاله ارزیابی و بهبود دقت تعیین موقعیت داخلی با استفاده از حسگرهای گوشی هوشمند مبتنی بر روش Pedestrian Dead Reckoning (PDR)است. در بعضی شرایط خاص مانند آتش‌سوزی یا قطع برق که باعث ناتوانی روش‌های تعیین موقعیت مبتنی بر زیرساخت می‌شوند، بکارگیری روش PDRمبتنی بر حسگرهای گوشی هوشمند که تعیین موقعیت را به صورت پیوسته انجام می‌دهد یک راه‌حل مناسب است.در این مقاله به ارزیابی مؤلفههای مؤثر روش تعیین موقعیت داخلی بر اساس تشخیص نوع حرکت کاربر پرداخته میشود. ابتدا نمونه‌های حرکتی با استفاده از بردارهای ویژگی حاصل از داده‌های حسگرها و سه الگوریتم طبقه‌بندی درخت تصمیم‌گیری، ماشین بردار پشتیبان و Kنزدیک‌ترین همسایه ارزیابی می‌شوند. بردارهای ویژگی پیشنهادی به طور قابل توجهی در مقایسه با ویژگی‌های تحقیقات پیشین در سه الگوریتم طبقه‌بندی بهبود حاصل می‌کنند. از منظر الگوریتم طبقه‌بندی، ماشین بردار پشتیبان با صرف بیشترین زمان پردازش بهترین عملکرد را با دقت 3/99% ارائه می‌دهد. در مرحله‌ی دوم به منظور محلی‌سازی، تشخیص گام بر اساس تعریف دو حدآستانه‌ی بالا و پایین و حدآستانه‌ی زمانی بر مقادیر نٌرم شتاب انجام میشود. مولفه جهت نیز از ترکیب داده‌های شتاب‌سنج، مغناطیس‌سنج و ژیروسکوپ بدست می‌آید. آزمایشات محلی‌سازی در حالی که کاربر گوشی را روبه‌روی خود نگه داشته برای دو حالت پیاده‌روی و دویدن در سه مسیر (مربع، دایره، مستطیل) انجام می‌شوند. میانگین دقت نهایی حاصل از پیاده‌روی برای سه مسیر به ترتیب برابر با 55/1، 82/1 و 34/2 بدست آمدند. دقت نهایی برای دویدن نیز برای سه مسیر به ترتیب برابر با 7/2، 6/2 و 53/3 حاصل شد.
Saadatzadeh E, Aliabbaspour R, Chehreghan A R. Improvement of the Effective Components in the PDR Positioning Method Based on Detecting the User’s Movement Mode Using Smartphone Sensors. JGST 2020; 9 (3) :125-144 URL: http://jgst.issgeac.ir/article-1-856-fa.html
سعادت‌زاده اسماعیل، علی‌عباسپور رحیم، چهرقان علیرضا. بهبود مؤلفههای مؤثر در روش تعیین موقعیت PDR مبتنی بر تشخیص حالت حرکتی کاربر با استفاده از حسگرهای گوشی‌های همراه هوشمند. علوم و فنون نقشه برداری. 1398; 9 (3) :125-144
