امروزه با توجه به فراگیر شدن استفاده از سیستمهای تصویر جهانی مانند سیستم تصویر UTM در پروژههای نقشهبرداری با تکیه بر بیضوی های مراجعه، یافتن ضریب مقیاس ترکیبی مناسب هر پروژه، جهت اجرای پروژه های عمرانی با استفاده از تجهیزات نقشه برداری مانند دستگاههای توتال استیشن، امری ضروری می باشد. متاسفانه امروزه نحوه محاسبه و تخصیص ضریب مقیاس ترکیبی متوسط در پروژه های نقشهبرداری به صورت کاملا علمی صورت نمیپذیرد و معمولا ضریب مقیاسهای ترکیبی نامناسبی محاسبه و اعمال میگردد که باعث ایجاد خطاهای غیرقابلقبول در پروژه میگردد. در این پژوهش یک پروژه اجرایی مورد بررسی قرار گرفت و به چند روش ضریب مقیاس هایی برای آن محاسبه شد. نتایج نشانداد، روشی که ضریب مقیاس را با در نظر گرفتن کل محدوده پروژه در سه بعد محاسبه کرد، دقیقترین حالت ممکن را در پی داشت. ارزیابی دقت کار نشان داد که بیشترین خطای مربوط به ضریب مقیاس متوسط در یک طول هزار متری، مربوط به منتهیالیه شرق و غرب پروژه به میزان 0.048 متر و کمترین آن مربوط به مرکز پروژه با میزان 0.002 متر میباشد. همچنین مشخص گردید در صورتی که خطای مجاز اعمال ضریب مقیاس متوسط، 5 میلیمتر در نظر گرفتهشود، حدود 1266 متر میتوان از مرکز پروژه به سمت شرق و غرب با همان ضریب مقیاس متوسط فعالیت نقشهبرداری انجام داد و اگر خواستهشود که بیشتر از آن محدوده فعالیت نقشه برداری انجام شود، یا باید خطای بیشتر را پذیرفت و یا اینکه یک ضریب مقیاس متوسط دیگری نیز برای محدوده جدید محاسبه گردد.
Rezaei M, Vafaei A R, Rasti R. Providing a New Approach to Optimize Combined Scale Factor Allocation Insurveying Projects. JGST 2020; 10 (1) :227-236 URL: http://jgst.issgeac.ir/article-1-984-fa.html
رضایی مهدی، وفایی نژاد علیرضا، راستی رضا. ارائه روشی نوین به منظور بهینه سازی تخصیص ضریب مقیاس ترکیبی در پروژه های نقشه برداری. علوم و فنون نقشه برداری. 1399; 10 (1) :227-236
