پارامتر تأخیر تروپسفری یکی از منابع مهم خطا در بحث تعیین موقعیت است. در شبکه‌های RTKمقدار این پارامتر به صورت نسبی بین ایستگاههای مرجع برآوردشده و سپس با استفاده از درون‌یابی برای ایستگاه سیار محاسبهمیشود. با توجه به اینکه اندازه‌ی این کمیت به طور مستقیم تابعی از ارتفاع ایستگاه مشاهدات می‌باشد، در مواردی که اختلاف ارتفاع بین ایستگاه سیار و ایستگاههای مرجع زیاد باشد، انتظارمیرود که دقت درون‌یابی این کمیت به طور چشمگیری کاهشیابد. برای بررسی این مسأله، در این مقاله دقت درون‌یابی این پارامتر برای دو شبکه به نام‌های سیما و Ebryکه دارای ساختار ارتفاعی متفاوتی هستند، بررسیشدهاست. هر یک از این دو شبکه متشکل از پنج گیرنده‌ی GNSSمی‌باشند که در آن‌ها یک گیرنده در مرکز شبکه به عنوان گیرنده‌ی سیار در نظرگرفتهشده و سایر گیرنده‌ها به عنوان ایستگاههای مرجع در نظرگرفتهشدهاند. در شبکه‌ی اول اختلاف ارتفاع گیرنده‌ی مرکزی و متوسط ارتفاع سایر گیرنده‌ها، 122 متر و در شبکه‌ی دوم 1095 متر می‌باشد. در این دو شبکه ابتدا مقادیر تاخیر تروپسفری مطلق در راستای قائم با استفاده از پردازش مشاهدات ایستگاههای مرجع به روش PPP برآورد شده و سپس در حالت تفاضلی دوگانه برای موقعیت گیرنده‌ی سیار درون‌یابی شد. پس از محاسبه‌ی پارامترهایی چون حداکثر و حداقل خطا، انحراف معیار و خطای جذر میانگین مربعات برای مقادیر درون‌یابی شده‌ی تأخیر تروپسفری، مشخص شد که دقت درون‌یابی در شبکه‌ی دوم با توجه به اختلاف ارتفاع بین ایستگاه سیار و ایستگاههای مرجع، به طور قابل‌توجهی کاهش می‌یابد. بنابراین در ادامه‌ی مقاله روشی جدید جهت درون‌یابی تأخیر تروپسفری ارائه شده است که با استفاده از یک رابطه‌ی فیزیکی به نوعی اثر ارتفاع را از مسأله‌ی درون‌یابی حذف نموده و در نتیجه دقت درون‌یابی را به طورقابل توجهی افزایش می‌دهد. پس از بررسی‌ها مشخص شد که اگرچه استفاده از این روش دقت درون‌یابی در هر دو شبکه افزایش می‌دهد، اما میزان افزایش دقت در شبکه‌ی دوم با توجه به ساختار این شبکه بسیار بیشتر است. به‌گونه‌ای‌که متوسط خطای درون‌یابی در شبکه‌ی سیما از 32 میلیمتر به 9 میلیمتر و در شبکه‌ی Ebryاز 228 میلیمتر به 14 میلیمتر کاهش یافته است. به عبارت دیگر با استفاده از روش ارائه شده، دقت درون‌یابی در این دو شبکه به ترتیب 2/69 درصد و 7/93 درصد افزایش یافته است.
