با پیشرفت انواع سامانه‌های تعیین موقعیت، امکان دسترسی به حجم وسیعی از داده‌های حرکتی فراهم‌شده است. ازجمله روش‌های کشف دانش از این نوع داده‌ها، اندازه‌گیری تشابه خطوط سیر حاصل از حرکت اشیا است. همچنین اندازه‌گیری تشابه، بطور مستقیم و غیرمستقیم در سایر روش‌های داده‌کاوی مثل خوشه‌بندی و طبقه‌بندی کاربرد دارد و در حال حاضر به‌عنوان یک موضوع چالش‌برانگیز مورد توجه بسیاری از محققان در حوضه سیستم‌های اطلاعات مکانی قرارگرفته است. باوجوداینکه عدم قطعیت یک مسئله اجتناب‌ناپذیر است، تاکنون توجه کمی به این موضوع در زمینه اندازه‌گیری تشابه خطوط سیر شده است. یک راه مقابله با عدم قطعیت در مشاهدات و تعاریف مسئله، استفاده از تئوری فازی است. در این تحقیق، دو روش sim1 و sim2 به ترتیب بر پایه روش‌های LCSS و EDR ارائه‌شده که برای مقابله با عدم قطعیت در اندازه‌گیری تشابه خطوط سیر و بهبود کارایی آن‌ها از تئوری فازی استفاده‌شده است. روش‌های پیشنهادی با استفاده از یک تابع عضویت فازی و بر اساس فاصله میان نقاط دو خط سیر، درجه انطباق هر دو نقطه از دو خط سیر را تعیین می‌کنند که بر اساس آن تشابه دو خط سیر تعیین می‌شود. به‌منظور ارزیابی این دو روش، دو سری آزمایش بر روی خطوط سیر واقعی و مصنوعی خودروهای شخصی انجام شده است. نتایج آزمایش‌ها نشان می‌دهند که روش‌های sim1 و sim2 ازلحاظ حساسیت نسبت به نویز، کاهش و افزایش نرخ نمونه‌برداری عملکردی مشابه روش‌های LCSS  و EDR و از لحاظ حساسیت نسبت به جابجایی، عملکرد بهتری نسبت به آن‌ها دارند. به‌طوری‌که برای مثال میانگین درصد تغییرات تشابه نسبت به تغییرات فاصله برای چهار حد آستانه 5، 10، 25 و 50 متر برای روش LCSS برابر 0.02، 0.97، 0.66 و 0.23 است و برای روش‌های sim1 و sim2 برابر 0.41 درصد است.