هدف از انجام این تحقیق استفاده از تکنیک موجک‌ها برای کاهش اثر نویز در سری های زمانی بلند مدت GPS با اعمال آستانه‌گذاری‌های مختلف و مقایسه تاثیر آنها در روند کاهش نویز می‌باشد. روشهای آستانه‌گذاری شامل: حد آستانه جریمه، راهکار بیرگه - ماسارت، روش هیبریدی شور- شرینک، روش آستانه‌گذاری سراسری، روش مینیماکس و روش آستانه گذاری با استفاده از کمینه کردن برآورد نااریب ریسک اشتاین بودند که برای مقایسه تاثیر آنها در کاهش نویز ها از سه مدل استوکاستیک برای ترکیب نویز ها در سری‌های زمانی ایستگاه‌های دائمی GPS استفاده شد: الف) مدل شامل نویز سفید (مدل I)، ب) مدل ترکیبی شامل نویز سفید و نویز نویز تصادفی (مدل II ) ، ج) مدل ترکیبی شامل نویز سفید و نویز فلیکر (مدل III ). برای انجام محاسبات و تحلیل های عددی، به تعداد 264 ایستگاه GPS از آرشیو SOPAC با پوشش زمانی 10 ساله (از ژانویه 2001 تا ژانویه 2011) جهت انجام آنالیز و محاسبات انتخاب گردید. این داده ها بصورت خام بوده و هیچ گونه عملیات نویز بری روی آنها انجام نگرفته بود. نتایج حاصل نشان می‌دهد که از بین روشهای آستانه‌گذاری، در مدل شامل نویز سفید (مدل I): روش حد آستانه جریمه و روش آستانه‌گذاری با استفاده از کمینه کردن برآورد نااریب ریسک اشتاین قادر به کاهش فراوانی دامنه های کوچکتر می باشند، در صورتی که روشهای مینیماکس و هیبریدی شور-شرینک قادر به کاهش فراوانی دامنه های بزرگتر از نویز سفید را دارند. راهکار بیرگه – ماسارت و روش آستانه‌گذاری سراسری هم قادر به کاهش فراوانی دامنه های کوچکتر و هم کاهش فراوانی دامنه های بزرگتر می باشند. در مدل ترکیبی شامل نویز سفید و نویز تصادفی (مدل II ) و مدل ترکیبی شامل نویز سفید و فلیکر نویز (مدل III )، تمامی روشها قادر به کاهش فراوانی دامنه های کوچکتر و بزرگتر از نویز سفید (در هر دو مدل) به یک میزان هستند. این در حالی است که برای نویز تصادفی و نویز فلیکر (به ترتیب در هر دو مدل) روش حد آستانه جریمه و روش آستانه-گذاری با استفاده از کمینه کردن برآورد نااریب ریسک اشتاین قادر به کاهش فراوانی دامنه های کوچکتر می باشند، در صورتی که روشهای مینیماکس و هیبریدی شور-شرینک قادر به کاهش فراوانی دامنه های بزرگتر از نویز رنگی را دارند. راهکار بیرگه – ماسارت و روش آستانه‌گذاری سراسری قادر به کاهش فراوانی دامنه های کوچکتر و بزرگتر از نویز رنگی می باشند.