در هیدروگرافی سنتی معمولا چارت دیتوم با استفاده از آنالیز طیفی مشاهدات تاید‌گیج‌های ساحلی و بر اساس پایین‌ترین سطح آب بدست آمده از این داده ها تعیین می‌شود. این در حالی است که با توجه به اختلاف بین دامنه و فاز مولفه های جزرومدی در نقاط مختلف، چارت دیتومی که به این صورت تعیین می شود تنها بیانگر چارت دیتوم در محل نصب تایدگیج و اطراف ساحل بوده و برای منطقه‌ی عمق یابی که چند ده کیلومتر دور از ساحل می باشد معیار صحیحی نخواهد بود. در این تحقیق به تعیین مدل جدایی بین چارت دیتوم و بیضوی مرجع WGS۸۴ با استفاده از داده های ماهواره ی Topex/Poseidon بین سال های۲۰۰۳-۱۹۹۲ و Jason-۱ برای بازه ی زمانی ۲۰۰۸-۲۰۰۲ و اطلاعات تاید گیج های ساحلی در منطقه خلیج فارس و دریای عمان پرداخته شده است. در این تحقیق روش جدیدی برای جدایی بین چارت دیتوم و بیضوی مرجع با تلفیق داده های ارتفاع سنجی ماهواره ای و اطلاعات تایدگیج های ساحلی ارائه شده است. برای تعیین این مدل تغییرات تراز آب دریا در اثر جزرومد، حرکت قطبی و حرکات صفحات تکتونیکی و همچنین تمام مولفه های موثر در پتانسیل جزرومد از مولفه هایی با تاثیر زیاد (M۲,S۲,K۱,O۱) تا مولفه هایی با تاثیر کمتر مانند مولفه هایی با پریود۱۴روزه، ماهیانه، نیم سالیانه، سالیانه و ۵/۸ سالیانه و ۶/۱۸ سالیانه به عنوان ۳۰ فرکانس موثر در منطقه مورد نظر در نظر گرفته شده اند. جدایی بین چارت دیتوم و بیضوی مرجع از طریق مقایسه داده های تایدگیج و ارتفاع سنجی ماهواره ای برای بازه ی زمانی ۲۰۰۵-۲۰۰۲ انجام شده است.