دادههای مکانی مناسب یکی از مهمترین نیازهای اساسی مدیران و برنامهریزان در حوزه مدیریت حوادث است. در طی چندسال گذشته، دادههای مکانی مردمگستر[1] بدلیل فراهم آوردن اطلاعات بهنگام، در دسترس و ارزان، جایگاه بهخصوصی پیدا کرد به طوریکه گاهی تنها منبع اطلاعاتی در دسترس بهحساب میآید. اما عدم آگاهی از کیفیت این دسته از اطلاعات، منجر به تردید در بهرهوری از آنها گردید. به همین دلیل بررسی کیفیت این دادهها به لحاظ مناسب بودن این اطلاعات در حوزه مدیریت حوادث ضروری است. از طرفی، مسیریابی گروههای امداد ونجات یکی از نیازهای مهم در این حوزه بهشمار میآید و به عنوان مطالعه موردی انتخاب گردید و برازندگی استفاده[2] به عنوان وجه قالب کیفیت که به نیاز کاربران و هدف درنظر گرفته شده بستگی دارد، مورد بررسی قرار گرفت. بنابراین در مقاله حاضر، بعنوان نمونه موردی، برآورد برازندگی استفاده دادههای مکانی مردمگستر در مسیریابی انتخاب شده است. بدین ترتیب ابتدا اطلاعات هندسی و توصیفی موردنیاز شناسایی و سپس معیارهای کامل بودن، دقت هندسی، سازگاری منطقی، دقت توصیفی و کامل بودن توصیفی نام عارضه انتخاب و برآورد شدند. در مرحله بعد بهمنظور برآورد کمی میزان برازندگی استفاده، استفاده از سیستم خبره فازی برای تلفیق سایر معیارها پیشنهاد گردید. در این پژوهش، منطقه 11 شهر تهران بهعنوان ناحیه مطالعاتی انتخاب شد و از دادههای سایت OSM بهعنوان مجموعه داده مردمگستر استفاده گردید. همینطور دادههای تولیدشده توسط شهرداری بهعنوان مجموعه دادههای استاندارد بکار گرفته شد. نتایج حاصل از این مقاله، نشان داد 4/74 درصد از کل منطقه دارای برازندگی استفاده بین (91/0 -93/0) هستند و مابقی در بازه (5/0 – 91/0) تغییر میکنند و متوسط برازندگی برای کل منطقه، 89 درصد به دست آمد. در ادامه، آنالیز کوتاهترین مسیر بهعنوان معیاری برای ارزیابی، در دو مجموعه داده اعمال شد. نتیجه شباهت 95 درصدی دادههای OSM را در قیاس با دادههای استاندارد نشان میدهد.
Pashaei Z, Malek M R. Assessment of VGI Data Quality from Fitness for Use Perspective in Accident Management, Case Study: Routing and Navigation. JGST 2018; 8 (1) :117-132 URL: http://jgst.issgeac.ir/article-1-693-fa.html
پاشائی زهرا، ملک محمدرضا. بررسی کیفیت داده های مکانی مردم گستر در مدیرت حوادث از منظر برازندگی استفاده، مطالعه موردی: مسیریابی. علوم و فنون نقشه برداری. 1397; 8 (1) :117-132