نظریه تحلیلی تغییر‎ شکل سطح پوسته زمین، برمبنای نظریه پوسته در مکانیک محیط‎های پیوسته است. این نظریه یک مدل‎بندی هندسه دیفرانسیلی است که سطح توپوگرافی زمین را رویه‌ای با انحنای متغیر در نظر می‎گیرد. با وجود اینکه در این نظریه از مشاهدات میدان‌های جابجایی سه ‎بعدی استفاده می‌شود اما محاسبات، صرفا در دو بعد است. مؤلفه ارتفاع را تابعی از مختصات طول و عرض ژئودتیک سطح در نظر می‌گیرد. مشتقات ارتفاع را با روش درون‎یابی اجزای محدود (با کمک مثلث‌بندی دلونی) می‌توان بدست آورد و در ادامه تنسور متریک و تنسور اساسی دوم سطح زمین را تعیین می‌کند. آنگاه دو کمیت ناوردای تغییر شکل یعنی ((تغییرات انحناهای گاوسی و متوسط)) را بررسی نمود. بررسی‎های این تحقیق روی ایستگاه‌های سیستم تعیین موقعیت جهانیGPS شبکه موردی ایران سراسری در اپک‎های ۲۰۰۱ و ۲۰۰۵ میلادی است کهنشان می‎دهد که مدل تغییرات انحناهای (گاوسی=۱,۰۹۷×۱۰-۲۱/m۲yr و متوسط =۰.۵۰۳×۱۰-۱۴/myr) پوسته زمین در شمال تنگه هرمز، شواهدی از پدیده فرورانش را در منطقه مکران آشکار می‌کند و بیشترین مقادیر تغییر انحنا هم، با امتداد دو رشته کوه البرز (-۹.۹۹۲×۱۰-۲۱/m۲yr) و زاگرس (+۱.۵۷۴×۱۰-۲۱/m۲yr) مطابقت دارند. نشست‌ها در مسیرهای شبکه ترازیابی دقیق سراسری ایران نیز اکثرا در مناطق با کاهش انحنا قرار دارند.