وجود ذرات معلق کوچکتر از 10 میکرون تاثیرات مخرب جدی بر روی سلامت افراد جامعه خواهد داشت. بنابراین داشتن اطلاعات در مورد میزان غلظت و نحوه پراکندگی آنها در شهر از اهمیت بسزایی برخوردار میباشد. امروزه از ایستگاه های آلودگی سنجی در محدوده شهر برای اندازهگیری غلطت آلایندهها استفاده میشود. اگرچه این ایستگاهها مقادیر آلودگی را با دقت بالایی اندازهگیری میکنند اما به دلیل محدودیت تعداد آنها از لحاظ مکانی پیوستگی ندارند. برای حل این مشکل میتوان از تصاویر سنجش از دوری برای برآورد میزان غلظت ذرات و تولید نقشههای پراکندگی آلودگی استفاده نمود. در این تحقیق به جای استفاده از دادههای عمق اپتیکی که به طور غالب در بررسی و مطالعه آلودگی توسط محققان مورد استفاده قرار میگیرد، از تصاویر بازتابندگی ظاهری سهم هواویز بدست آمده از تصاویر سنجنده مادیس استفاده میکنیم. مزیت استفاده از تصاویر بازتابندگی ظاهری سهم هواویز نسبت به دادههای عمق اپتیکی پیوستگی مکانی و قدرت تفکیک مکانی بهتر آنها میباشد. تولید نقشه روزانه آلودگی برای 8 روز در سال 1396 در شهر تهران با استفاده از برقراری رگرسیون بین مقادیر بازتابندگی ظاهری سهم هواویز و مقادیر اندازهگیری شده غلظت ذرات معلق کوچکتر از 10 میکرون انجام شده است. بررسی عملکرد رگرسوینهای خطی، نمایی، لگاریتمی و نمایی از جمله اهداف این تحقیق میباشد. میانگین مجذور همبستگی رگرسیونهای خطی، نمایی، لگاریتمی و توانی به ترتیب برابر با 5912/0، 5826/0، 5808/0، 5782/0 بدست آمده است. براساس نتایج بدست آمده رگرسیون نمایی بهترین عملکرد را برای تولید نقشه پراکندگی آلودگی داشته است.
