کولوکیشن کمترین مربعات یکی از روش‌های مرسوم برای درون‌یابی بردارهای جابجایی محاسبه‌شده با GPS و محاسبه­ی میدان تغییر شکل سطحی زمین است. هدف از این تحقیق ارتقای کیفیت پیش‌بینی با کولوکیشن با استفاده از مدل کوواریانس ناهمسانگرد است که در آن کوواریانس علاوه بر فاصله به جهت نیز وابسته می­باشد. همچنین از روش حداکثر درست نمایی محدودشده برای تعیین دقیق پارامترهای مدل کوواریانس استفاده‌شده است. به‌منظور برآورد تنسور کرنش با روش کولوکیشن نیز روابط ریاضی لازم برای تعریف کوواریانس بین هریک مؤلفه‌های تشکیل‌دهنده‌ی عناصر تنسور با مؤلفه‌های بردار جابجایی استخراج می­گردد. با به‌کارگیری روش‌های پیشنهادشده، میدان جابجایی سطحی زمین در شبه‌جزیره کنای واقع در جنوب مرکزی آلاسکا برای یک بازه­ی زمانی دوساله درون‌یابی می­شود و نتایج حاصل با استفاده از معیارهای متداول ارزیابی دقت و صحت در کولوکیشن با نتایج حاصل از مدل همسانگرد مورد مقایسه قرار می­گیرد. بر این اساس در منطقه موردمطالعه در این تحقیق، متوسط میزان بهبود جذر متوسط مربعات خطای اعتبار سنجی متقابل در اثر استفاده از مدل ناهمسانگرد برای هردو مؤلفه میدان جابجایی حدود 45% می­باشد. این در حالی است که میزان بهبود میانگین خطای استاندارد پیش‌بینی حدود 10%  برای هر دو مؤلفه است. همین‌طور میدان سرعت سالیانه بر روی شبکه‌ای منظم از نقاط قرارگرفته در حوزه­ی مکانی داده‌ها، با به‌کارگیری روش‌های پیشنهادی مورداستفاده در کولوکیشن کمترین مربعات پیش‌بینی می‌گردد. در ادامه با استفاده از روابط ریاضی به‌دست‌آمده برای مدل کوواریانس ناهمسانگرد، تنسور کرنش برای نقاطی واقع بر روی شبکه‌ای منظم در منطقه محاسبه می­شود. الگوی تغییر شکل به‌دست‌آمده بدین طریق با الگوی تغییر شکل حاصل از روش‌ها و داده‌های متفاوت بکار گرفته‌شده توسط سایر محققین مقایسه می‌گردد و از این طریق نیز درستی و مزیت‌های استفاده از روش‌های پیشنهادی مورد ارزیابی قرار می‌گیرد.